Ankor

 

  Raudvinbelgurinn sem var að arka um skóginn her fyrir 150árum, og "fann" thetta hlytur að hafa sagt va', eða i thad minnsta mörgum sinnum merdeeee

Phnomí Penhí

      Hann var kominn í heiðursstúku (þó ekki eins flotta og sá elsti, hann fer í brons, segi frá honum seinna). og farinn að safna ryki. Ég tel mig of gamlan og slitinn að ferðast á þennan máta, og líka að einhver ferðakvíðisvírus hefur verið að grassera í mér, eða bara hún elli kerling að minna mig á að minn prímatími er liðinn. 

               Og ég sem hélt að ég væri nú orðinn það sjóaður reynslubolti að ekkert kæmi mér á óvart, en gleymi þá að taka kerfið með í dæmið, úr landi innan 35 stunda, velja sendiráð í grend, og get athugað um miðjan næsta mánuð hvort vísur eru kominn.     Síam og Kína alveg út vegna auraskorts.    Það var Laos eða kambodía sem valið var um að lokum, og valdi ég Phnom Penh eftir að hafa talað við mann í skólanum sem var kominn frá Laos fyrir ekki svo löngu.     Og það var ekki sama fátæka rólega Laos sem ég heimsótti fyrir tæpum 10 árum sem hann lýsti fyrir mér. Jú fátæk og spillt er það enn.

     Fyrirvarinn svolítið stuttur fyrir svona ferð, ekki tími til að lesa sig um og gera plan, en heldur ekki til að leggjast í sjálfsvorkunn, heldur gera þetta að góðri minningu.

 

 

Taka þessi fallegu listaverk af þessum h..........

       Í Róm var ég mikið hungraður í að skoða, en var með einhverja pest í lungum og gekk bara á 2. En út á fyrsta degi, en þá snjóaði, ég var húfu og vetlingalaus og bara gaddfreðinn, ekki snjóað á áttunda ár, og daginn eftir hikstuðu þessir 2 sem eftir voru. En út samt og ekkert væl, en það getur verið stutt í pirringinn þegar maður er svona vanstilltur.    Og þegar ég kem að Péturskirkju var löng röð, nýbúið að tæma nokkrar rútur af gulu fólki(agaleg hópdýr) en ekki snjóaði heldur fór að rigna, og ég dauðöfundaði hópdýrin því þau voru öll með regnhlífar.  Svo þegar kom að hliði tók við málmleit (vopna) arg, og ég tuðaði við sjálfan mig “ekki dæma, bara njóta”.  Leigði mér heyrnartæki með leiðsögn, og ætlaði aldrei að ná að stilla þau, en þegar það small, og ég var ekki búinn að labba marga metra, þegar þau kynntu mynd eða styttu til hægri handar, “og hér er Jósep, FÓSTUR FAÐIR jesu”.

Enn að

Saga segir, að hafi á einhverjum tímapunkti hafir guð verið einmanna og því skapað manninn sér til félagskapar. En maðurinn er skepna með ótrúlega aðlögunarhæfni og greind.  Með tímanum var hann orðinn það klár að hann var farinn að ógna veldi hans.  Sleit þá guð hann í tvennt, svo úr var karl og kona, og eftir það beiti maðurinn stórum hluta af orku sinni í að leita að hinum helmingi sínum.  Kaninn er enn  að, drepa og eyðileggja æsku annara landa, í valdagræðgi í sinni og fíkn í orku(oil).  Væri ekki ráð að slíta þá í sundur, aðskilja svokallað biblíubelti frá hinum, færa vopnabúrið norður, kannski með tíma verður gleði að fara flug.

Ryk

   

Framkvæmdir, passa dauðu eignirnar, hafa yfirsýn og stjórn á öllu, rykið burt, ryk gefur vondar minningar. Gleymi oft að það eru engar hallærisplan eða woodstock minningar í þessum kolli, alltof oft.

Arg

     Mikið getur nágranni minn trekkt upp mitt annars góða geð, þegar hann fær sér í glös. Og hann er nágranni, það komst ekki ískápur á milli svalanna hjá okkur.  Það er ekki ropið eða bullið sem vellur úr honum, heldur tónlystin sem hann setur á fóninn.  Sigurrós er bassakór við hliðina á þessu væli

 

Á degi X*9x2 gaf guð mönnunum iPot, til að hvíta draslið héldi smá geðhei.........

Kompás fastur????????

 

Og ég sem setti stefnuna að seinustu dagar væru að anda að mér skítalykt af dýrum, nýslegnu grasi eða töðu, gamlan LandRover, bilaðan traktor, að úrbeina tudda úr næstu sveit og pakka  fyrir fólk í borginni.  En sigli hratt inní sund innaf sundi, í næstum gluggalaust hús, i margmilljóna manna borg, uppá fimmtu hæð, með þetta útsýni. Mmmmmmm.

 

 

 

 

Hækkar endalaust

 Ég setti í denn á skjá eitthvað um hvað varast skildi í umferðinni.  Þegar ég var yngri voru það gamlir karlar í frakka með hatt. á Lödu. Og svo þegar þeir dóu út tóku við konur á upphækkuðum tröllajeppum á leið í vinnu og word class.  Og fjölgun á flottum dýrum bílum hér er svakaleg, að aka um á mörg hundruð hestafla bmw hér, er álíka gáfulegt og 38tommu innanbæjartækin heima. Já uppsveiflan hér er ótrúleg, og ef maður segir, bíddu smá, fær maður, nonono, efnahagur hér örðuvísi en heimurinn, hvort það sé samhljómur með því og ''the IcelandicWay'' veit ég ekki. 

80+

 Ég á gömul bómullarnáttföt, já gömul og slitinn með marga enda út í loftið, haugamatur, en bestu föt til að sofa í hér í rakanum.  Og  í morgun fór ég niður og mallaði grautinn minn sem er mín víet útgáfa af hræringum heima. Sat ég í stofunni í náttfötum, með hvorki skegg eða hár í tagli. Syfjaður að láta skeiðina rata í munn í gegnum mitt síða hár.  Kemur þá gula mín  heim með konu til að pranga inná eitthvað snyrtivörudrasl sem dóttir hennar kaupir í ''kolaporti'' í Frakklandi og sendir hingað, og kerla mín selur nýríkum kerlingum til að fjármagna nám hennar. En þegar þær voru farnar aftur út spyr konan gulu mína '' gerir þú hrígrjónasúpu fyrir hann á hverjum degi?'' (hrígrjónasúpa eru mauksoðinn hrísgrjón sem gefin eru gömlu fólki sem misst hafa allar tennur)

Tilgangsleyi algjört.

 Þegar ég var í Frakklandi, hjólaði ég í vinnuna í gegnum lítinn bæ, fallegur með stóra brú fyrir lest yfir sér.  'A hæsta punkti bæjarins var minnismerki, fallegt minnismerki um drengina sem þessi bær, eða þorp í þá daga, sendi í dauðan í fyrra stríði. Nöfnin þeirra og hvenær þeir féllu.  Maður sá á listanum hvenær mestu orrusturnar voru, Somme og Verdun, þorpið hefur verið gjörsamlega hreinsað af mönnum sem haldið gátu á vopni, miðað stærð þorpsins og fjölda nafna á merkinu, þá voru bara ókynþroska og mjög svo aldraðir eftir.  Bara sorglegt, og ekkert kom úr nema vondir samningar og annað ömurlegt stríð.