Kill Mosquito

    Var ad lesa klukk hja bloggvini, og hann sagðist ekki gera flugu mein, i orðsins fyllstu, tad a lika við mig tegar eg er heima, a erfitt með ad labba a gangstétt i rigningu tvi eg er alltaf ad bjarga ormum frá  bradum dauða.  En her get eg ekki sagt tad sama, her geri eg sko flugum mein, en tad er af tvi að þessar helv.. flugandi blodsugur leggja mig stundum i eineldi.           Stundum tegar kladinn er ad gera mig vitlausan, eða eg sit og upp flýgur kvikindi sem lendir a milli lofa minna, og eftir situr blodklessa, ta stundar ruglast eg og verd Mr. Hide, augun verða strik, og eg skoppa um husid með rafmagns tennisspaða, oftar en ekki a naríunum, i hreyfingum eins og hobbitinn Gollum i Lords of the Rings, en i stad my precious,lekur út, kill, Kill Mosquito.  og ef eg nae teim i spaðann, ta blaes eg a taer tar til taer helst spingi med hvelli, og hlae hlátri sem Jack Nicholson einn gaeti leikið eftir..  Og eftir svona Mr Hide, tur um husid sest eg niður, alveg dauðuppgefinn með sigo lafandi út um munnvikið, og steinhissa að eg, þessi rolegheitar öðlingur skuli getað farið i slík hamskipti.

 En tetta með eineldi er ekkert grín, eg held stundum að eftir að ein sé búinn ad finna mig, flugi hún heim i moskitoborg, fari uppa stol og segi fra komu minni, vid mikil fagnadarlaeti,  goda veislu gjora skal, .  Og eftir slík aettarmot, er eg eins og gangandi auglýsing fyrir hraunsukkuladi.